ล้า..

“อาชีพการงานที่สุจริตไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งใดก็ไม่เคยทำให้ใครต้องเป็นคนที่น่าดูถูก
แต่หากจะมีใครสักคนที่สมควรได้รับการดูถูกก็คงจะเป็นเพราะ.. จิตใจและการกระทำที่แย่ของคนผู้นั้น ต่างหาก”

ตั้งแต่จำความได้จนเรียนจบปริญญา
อาชีพที่ไม่เคยแล และบอกตัวเองว่าจะเป็นอาชีพสุดท้ายที่เลือกทำ ก็คือการเป็นพนักงานขาย
ที่ไหนได้กลับกลายเป็นอาชีพที่สองที่เลือกทำ ด้วยความคิดที่ว่า.. ลองดู!!!
ผ่านมาปีกว่ากับคำว่า Sales Engineer จนถึงปัจจุบัน
สารภาพตามตรงว่า.. หลงรัก

ข้าพเจ้าโชคดีที่ได้เริ่มทำงานในตำแหน่งนี้ที่บริษัทแห่งหนึ่ง
และโชคดีมากที่ได้ทำงานในแผนกที่มีชื่อว่า Engineering Products
ที่หัวหน้าปลูกฝังให้มีทัศนคติที่ว่า
“หน้าที่ของแผนกเราคือเข้าไปช่วยแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นและทำงานร่วมกันกับลูกค้า
ให้พวกเค้าเหล่านั้นทำงานง่ายขึ้น”

ข้าพเจ้าจึงคิดและปฎิบัติแบบนี้มาโดยตลอด
แค่เพียงลูกค้าโทรมาแจ้งว่าเกิดปัญหา หรือเลือกอุปกรณ์ไม่ได้
หรือไม่มีไอเดียในการออกแบบงาน ข้าพเจ้าก็พร้อมเข้าไปดูหน้างานให้เสมอ
หรือหากกรณีลูกค้าต้องการใช้สินค้าด่วนมาก ถ้ารอรถของบริษัทขนส่งก็คงจะอีกหลายวัน
ซึ่งไม่ทันการ ข้าพเจ้าก็จะรีบไปส่งให้ด้วยตัวเอง
บางครั้งพี่ในบริษัทยังแซวเลยว่า “ค่าน้ำมันที่วิ่งไปหาลูกค้า ยังมากกว่าค่าคอมมิชชั่นที่จะได้อีกนะ”

ถึงวันนี้..จะย้ายมาทำงานตำแหน่งนี้ในอีกบริษัทหนึ่งแล้วก็ตาม
แต่ข้าพเจ้าก็ยังมีทัศนคติไม่ต่างจากเดิม
ยังคงเป็นคนที่เดือดร้อนไปทุกปัญหาของลูกค้าและไม่เคยทิ้งลูกค้าไว้กับปัญหาเพียงลำพัง
ยังคงเป็นคนที่ชอบขายสินค้าที่มีคุณภาพดีราคาที่เหมาะสม
ยังคงเป็นคนที่ไม่ยอมเอาความเป็นผู้หญิงมาใช้ เพื่อความได้เปรียบทางการค้า
ยังคงเป็นคนที่ตรงต่อเวลาเสมอ
และยังคงเป็นคนที่จะไม่รับปากหรือพูดมั่วเรื่อยไปหรือโกหกใครๆ เพื่อให้ตัวเองรอด

เหล่านี้คงเป็นอะไรที่ทำให้ข้าพเจ้ารักและภูมิใจในอาชีพของตัวเองมาตลอดปีกว่าที่ผ่านมา..

แต่ ณ ตอนนี้..
ข้าพเจ้ารู้สึก..ล้า มันรู้สึก..ล้าที่ใจ
คงเพราะคำว่า “เซลล์” ล่ะมั้ง จึงมักถูกคนภายนอกตราหน้าว่าเป็นคนที่เชื่อถือไม่ได้
ถูกลูกค้ายัดเยียดคำว่าไม่จริงใจมาให้ว่าเป็นนิสัย ทั้งๆที่ไม่ใช่ และไม่เคยฝันอยากเป็นคนแบบนั้น
ถูกมองเป็นเหมือน เหลือบ ไร ที่หวังแต่จะมาขายของเท่านั้น

รู้สึกแย่นะที่ไม่อาจสื่อสารให้คนอื่นรับรู้ได้ว่าข้าพเจ้ารู้สึกเดือดร้อนไปกับทุกปัญหางานของพวกเค้า
ไม่อาจทำให้เค้ารับรู้ได้ว่าข้าพเจ้าอยากช่วยแก้ไขในทุกปัญหาของเค้าอย่างจริงจังและตั้งใจ

สิ่งที่ได้รับกลับมาไม่ใช่คำขอบคุณ
หากแต่คือการโดนดูถูกจากคนที่อยู่ในแผนกใครๆเรียกว่า จัดซื้อ
ด้วยคำพูดและน้ำเสียงที่ทำให้น้ำตาไหล
นี่คือผลตอบแทนความหวังดีและความจริงใจที่เซลล์คนนึงควรได้รับกลับมา จริงๆหรือ??

ถ้าเพียงแค่เค้าเหล่านั้นจะเห็นว่าเรากับเค้าเท่ากัน
ข้าพเจ้าก็คงไม่ต้องรับคำพูดและการกระทำที่.. ข้าพเจ้าไม่เคยคิดว่าจะปฎิบัติเยี่ยงนี้กับใคร