คำพูดบางประโยค

……………………………………………………………………………

 

คุนเคยรู้สึกโกรธหรือโมโหใคร เพราะสิ่งที่คนเหล่านั้นแสดงออกมาบ้างหรือเปล่า??

 

……………………………………………………………………………

 

 

ก่อนหน้านี้.. เราเองเคยรู้สึกโกรธและโมโหใครอยู่หลายคนเหมือนกัน(คนละช่วงเวลากันนะ)

 

คือแรงมาก โมโหจนรู้สึกว่าทั้งใบหน้าและหู ร้อนไปหมด

 

ที่เย็นลงมาได้ก้อคงเป็นเพราะเป็นคนลืมง่าย >> โมโหง่าย หายไว มั้งนะ

 

คืออาการและความรู้สึกว่าโมโหสุดๆ หายไปแล้วล่ะ แต่ยังคงไว้ซึ่งความคิดว่าโกรธ

 

เพราะมองว่าเค้าทำในสิ่งที่ความคิดของเราบอกว่ามันไม่สมควร มันผิด

 

เวลาที่มีเรื่องให้นึกถึงคนเหล่านั้น ภาพเหตุการณ์ คำพูดแย่ๆ ก้อจะผุดขึ้นมาในความคิดของเราอีก

 

มาทีไรก้อจะรู้สึกไม่สบายใจซะทุกที

 

……………………………………………………………………

 

จนมีอยู่ครั้งนึงเคยโกรธเพื่อนคนนึง โกรธ ที่เพื่อนมองไม่เห็นความเป็นตัวของเค้าเองซะที

 

ตอนนั้นด้วยอารมณ์และเหตุผลที่สร้างขึ้นมาสนับสนุนความคิดตัวเอง มันปนเปกันไปหมด

 

สุดท้ายเลยคิดได้แค่ว่า.. จบแล้วกัน

 

ผ่านไปไม่นาน ก้อเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครคนนึงฟัง เค้าก้อรับฟังนะ แต่ไม่ได้แสดงความเห็นอะไร

 

พูดกลับมาเพียงแค่ว่า… " การให้อภัยเป็นการทำทานที่ทำได้ยากที่สุด แต่ถ้าทำได้ก้อจะดีแก่ตัวเราเอง "

 

ณ วันนั้นอารมณ์ก้อหายไปบ้างแล้ว พอได้ฟังคำพูดประโยคนั้นก้อเลยได้สติ

 

จนคิดต่อได้ว่า.. ถือความโกรธเอาไว้ต่อไปก้อไม่เห็นจะได้ประโยชน์อะไร นึกขึ้นมาทีไรก้อยังคงไม่สบายทุกที มิใช่หรอ??

 

ก้อเลยเลือกที่จะมองแบบกลางๆ คือ แต่ละคนก้อมีมุมมองและความคิดเป็นของตัวเอง ย่อมมีทั้งคล้ายและต่างกันออกไป

 

สิ่งที่เราคิดว่าถูก คนอื่นเค้าก้ออาจจะมองว่าผิด และสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ควร คนอื่นเค้าก้ออาจจะรู้สึกว่ามันปกติก้อได้

 

เพราะฉะนั้น ก้อช่างเค้าเถอะ

 

ไม่รู้ว่า.. การคิดแบบนี้ถือเป็นการให้อภัยหรือเปล่า

 

รู้แค่เพียงว่า… พอคิดแบบนี้ ความโกรธที่เคยแบกไว้จนรู้สึกหนัก มันก้อเบาบางลงไป จนรู้สึกสบายใจ

 

เวลาที่นึกถึงก้อไม่ได้รู้สึกแย่เหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว

 

………………………………………

 

สำหรับใครคนนั้นที่ช่วยเตือนสติ

 

ขอบคุนนะ